ПАРАДАК СВЯТОЙ ІМШЫ

Уступныя абрады

Святар гаворыць:

У імя Айца і Сына, і Духа Святога.

Народ адказвае:

Амэн.

Затым святар з разведзенымі рукамі вітае народ, гаворачы:

Ласка Пана нашага Езуса Хрыста і любоў Бога Айца, і еднасць Духа Святога няхай будуць з усімі вамі.

Альбо:

Пан з вамі.

Біскуп гаворыць:

Супакой вам.

Народ адказвае:

I з духам тваім

ORDO MISSAE

Ritus initiales

Sacerdos dicit:

In nomine Patris, et Filii, et Splritus Sancti.

Populus respondet:

Amen.

Deinde sacerdos, manus extendens, populum salutat, dicens:

Gratia Domini nostri Iesu Christi, et caritas Dei, et communicatio Sancti Splritus sit cum omnibus vobis.

Vel:

Dominus vobiscum.

Episcopus dicit:

 Pax vobis.

Populus respondet:

Et cum spiritu tuo.

Чын пакаяння

Святар заахвочвае вернікаў да пакаяння:

Перапросім Бога за нашыя грахі, каб мы годна маглі скласці Найсвяцейшую Ахвяру.

Настае кароткае маўчанне. Потым усе разам здзяйсняюць чын агульнага вызнання грахоў:

Спавядаюся Богу ўсемагутнаму і вам, браты і сёстры, што зграшыў я вельмі думкаю, словам, учынкам і занядбаннем:

і, удараючы сябе ў грудзі, гавораць:

мая віна, мая віна, мая вельмі вялікая віна.

Далей працягваюць:

Таму прашу Найсвяцейшую заўсёды Панну Марыю, усіх анёлаў і святых, і вас, браты і сёстры, памаліцца за мяне да Пана Бога нашага.

Святар просіць аб адпушчэнні грахоў:

Няхай змілуецца над намі Бог усемагутны і, адпусціўшы нам грахі, давядзе нас да жыцця вечнага.

Народ адказвае: Амэн.

Пасля гэтага гаворыцца Пане, змілуйся над намі:

С: Пане, змілуйся над намі.

Н.: Пане, змілуйся над намі.

С: Хрыстэ, змілуйся над намі.

Н.: Хрыстэ, змілуйся над намі.

С: Пане, змілуйся над намі.

Н.: Пане, змілуйся над намі.

Actus paenitentialis

Sacerdos fideles invitat ad paenitentiam:

Fratres, agnoscamus peccata nostra, ut apti simus ad sacra mysteria celebranda.

Fit brevis pausa silentii. Postea omnes simul brmulam confessionis generalis perficiunt:

 Confiteor Deo omnipotenti et vobis, ratres, quia peccavi nimis cogitatione, verbo, opere et omissione:

et, percutientes sibi pectus, dicunt:

 mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa.

 Deinde prosequuntur:

Ideo precor beatam Mariam semper Vlrginem, omnes Angelos et Sanctos, et vos, fratres, orare pro me ad Dominum Deum nostrum.

 Sequitur absolutio sacerdotis:

Misereatur nostri omnipotens Deus et, dimissis peccatis nostris, perducat nos ad vitam aeternam.

Populus respondet:

Amen.

Sequuntur invocationes Kyrie, eleison.

V.: Kyrie, eleison.

R.: Kyrie, eleison.

V.: Christe, eleison.

R.: Christe, eleison.

V.: Kyrie, eleison.

R.: Kyrie, eleison.

Хвала на вышынях Богу

Затым, калі прадпісана, спяваецца ці прамаўляецца гімн:

Хвала на вышынях Богу, а на зямлі супакой людзям добрай волі. Хвалім Цябе, благаслаўляем Цябе, кланяемся Табе, праслаўляем Цябе, дзякуем Табе дзеля вялікай хвалы Тваёй. Пане Божа, Валадару нябесны, Божа, Ойча ўсемагутны. Пане, Сыне Адзінародны, Езу Хрыстэ, Пане Божа, Баранку Божы, Сыне Айца, які бярэш на сябе грахі свету, змілуйся над намі. Які бярэш на сябе грахі свету, прымі маленне нашае. Які сядзіш праваруч Айца, змілуйся над намі. Бо толькі Ты святы, толькі Ты наш Пан, толькі Ты Найвышэйшы, Езу Хрыстэ, з Духам Святым у хвале Бога Айца. Амэн.

Малітва дня - Калекта

Пасля заканчэння гімна святар, звёўшы рукі, гаворыць:

Молімся.

Усе разам са святаром пэўны час ціха моляцца.

Потым святар, развёўшы рукі, гаворыць малітву дня (калекту), на заканчэнне якой народ адказвае:

Амэн.

Gloria

Deinde, quando praescribitur, cantatur vel dicitur hymnus:

 Gloria in excelsis Deo et in terra pax hominibus bone voluntatis. Laudamus te, benedlcimus te, adoramus te, glorificamus te, gratias agimus tibi propter magnam gloriam tuam, Domine Deus, Rex caelestis, Deus Pater omnipotens. Domine Fili unigenite, Iesu Christe, Domine Deus, Agnus Dei, Filius Patris, qui tollis peccata mundi, miserere nobis; qui tollis peccata mundi, suscipe deprecationem nostram. Qui sedes ad dexteram Patris, miserere nobis. Quoniam tu solus Sanctus, tu solus Dominus, tu solus Altlssimus, Iesu Christe, cum Sancto Spiritu: in gloria Dei Patris.  Amen.

Collecta

Quo hymno expleto, sacerdos, manibus iunctis, dicit:

Oremus.

Et omnes una cum sacerdote per aliquod temporis spatium in silentio orant.

Tunc sacerdos, manibus extensis, dicit orationem collectam; qua expleta, populus acclamat::

Amen.

Літургія слова

Затым лектар ідзе да амбоны і чытае першае чытанне, якое ўсе слухаюць седзячы. Закончыўшы чытанне, лектар гаворыць:

Гэта слова Божае.

Усе адказваюць:

Дзякуем Пану Богу.

Псальміст альбо кантар спявае ці чытае псальм, а народ паўтарае рэфрэн. Потым, калі ёсць другое чытанне, лектар чытае яго з амбоны, як і першае. Закончыўшы чытанне, лектар гаворыць:

Гэта слова Божае.

Усе адказваюць:

Дзякуем Пану Богу.

Потым спяваецца Аллелюя альбо іншы спеў, прадпісаны ў рубрыках, у залежнасці ад патра-баванняў літургічнага перыяду.

 Калі ўжываецца кадзіла, то святар насыпае яго ў кадзільніцу. Пасля гэтага дыякан, які будзе чытаць Евангелле, схіляецца перад святаром у нізкім паклоне, ціха просячы благаславіць яго:

Благаславі мяне, ойча.

Святар ціха гаворыць:

Няхай Пан будзе ў сэрцы тваім і на вуснах тваіх, каб ты годна абвяшчаў Яго Евангелле.

У імя Айца і Сына, * і Духа Святога.

Дыякан робіць знак крыжа і адказвае:

Амэн.

 Калі няма дыякана, святар, нізка схіліўшыся перад алтаром, ціха гаворыць:

Усемагутны Божа, ачысці сэрца маё і вусны мае, каб я мог годна абвяшчаць Тваё святое Евангелле.

 Потым дыякан (святар) ідзе да амбоны. Яго могуць суправаджаць прыслугоўваючыя з кадзі-лам і свечкамі.

Дыякан (святар) гаворыць:

Пан з вамі.

Народ адказвае:

I з духам тваім.

Дыякан (святар):

Чытанне святога Евангелля паводле N.

Пры гэтым ён робіць знак крыжа на кнізе, а таксама на чале, на вуснах і на грудзях (гэта ж робяць і ўсе іншыя).

Народ адказвае:

Хвала Табе, Пане.

Потым дыякан (святар) акаджвае кнігу (калі ўжываецца кадзіла) і абвяшчае Евангелле.

Скончыўшы чытанне, дыякан (святар) гаворыць:

Гэта слова Пана.

Усе адказваюць:

Хвала Табе, Хрыстэ.

Пацалаваўшы кнігу, дыякан (святар) ціха га-ворыць:

Словы святога Евангелля няхай змыюць правіны нашыя.

Потым прамаўляецца гамілія.

Liturgia verbi

Deinde lector ad ambonem pergit, et legit primam lectionem, quam omnes sedentes auscultant. Ad finem lectionis significandam, lector acclamat:

Verbum Domini.

Omnes respondent:

Deo gratias.

Psalmista, seu cantor, psalmum cantat vel dicit, populo responsum proferente. Postea, si habenda sit secunda lectio, lector eam ex ambone legit, ut supra. Ad finem lectionis significandam, lector accalmat:

 Verbum Domini.

Omnes respondent:

Deo gratias.

Sequitur Alleluia, vel alter cantus a rubricis statutus, prouti tempus liturgicum postulat.

 Interim sacerdos incensum, si adhibetur, imponit. Postea diaconus, Evangelium prolaturus, ante sacerdotem profunde inclinatus, benedictionem petit, submissa voce dicens:

Iube, domne, benedicere.

Sacerdos submissa voce dicit:

Dominus sit in corde tuo et in labiis tuis: ut digne et competenter annunties Evangelium suum: in nomine Patris et Filii, * et Splritus Sancti.

Diaconus signat se signo crucis et respondet:

Amen.

Si vero non adest diaconus, sacerdos ante altare inclinatus secreto dicit:

 Munda cor meum ac labia mea, omni-potens Deus, ut sanctum Evangelium tuum digne valeam nuntiare.

Postea diaconus, vel sacerdos, ad ambonem pergit, ministris pro opportunitate cum incenso et cereis eum comitantibus, et dicit:

Dominus vobiscum.

Populus respondet:

Et cum spiritu tuo.

Diaconus, vel sacerdos:

Lectio sancti Evangelii secundum N.,

et interim signat librum et seipsum in fronte, ore et pectore (quod faciunt et ceteri omnes).

Populus acclamat:

Gloria tibi, Domine.

Deinde diaconus, vel sacerdos, librum, si incensum adhibetur, thurificat, et Evangelium proclamat.

Expleto Evangelio, diaconus vel sacerdos acclamat:

Verbum Domini.

Omnibus respondent:

Laus tibi, Christe.

Deinde librum osculatur dicens secreto:

Per evangelica dicta deleantur nostra delicta.

 Deinde fit homilia.

Вызнанне веры

Пасля гаміліі, калі прадпісана, спяваецца ці прамаўляецца сімвал альбо вызнанне веры:

Веру ў адзінага Бога, Айца ўсемагутнага, Стварыцеля неба і зямлі, усяго бачнага і нябачнага. I ў адзінага Пана Езуса Хрыста, Сына Божага Адзінароднага, з Айца народжанага перад усімі вякамі; Бога ад Бога, Святло ад Святла, Бога сапраўднага ад Бога сапраўднага, народжанага, не створанага, адзінасутнага Айцу, праз якога ўсё сталася.

Ён дзеля нас, людзей, і дзеля нашага збаўлення зышоў з неба.

Ад наступных словаў і да словаў стаўся чалавекам усе схіляюцца.

I ўцелавіўся ад Духа Святога з Дзевы Марыі, і стаўся чалавекам. Укрыжаваны таксама за нас пры Понцкім Пілаце, быў замучаны і пахаваны. I на трэці дзень уваскрос паводле Пісання, і ўзы-шоў на неба, сядзіць праваруч Айца. I зноў прыйдзе ў хвале судзіць жывых і памерлых, і Яго Валадарству не будзе канца. Веру ў Духа Святога, Пана і Жыватворцу, які з Айца і Сына паходзіць; якому разам з Айцом і Сынам належыць пакланенне і хвала; які прамаўляў праз прарокаў.

Веру ў адзіны святы каталіцкі і апостальскі Касцёл. Вызнаю адзіны хрост для адпушчэння грахоў і чакаю ўваскрашэння памерлых і жыцця вечнага ў будучым свеце.  Амэн.

Замест нікейска-канстанцінопальскага сім-вала веры, асабліва ў перыяд Вялікага посту і падчас Велікоднага перыяду, можа ўжывацца хросны сімвал Рымскага Касцёла, так званы Апостальскі (с. 17).

Затым адбываецца агульная малітва, альбо малітва вернікаў.

Credo

Homilia expleta, fit, quando praescribitur, sym-bolum seu professio fidei:

 Credo in unum Deum, Patrem omnipotentem, factorem caeli et terrae, visibllium omnium et invisibllium. Et in unum Dominum Iesum Christum, Filium Dei Unigenitum, et ex Patre natum ante omnia saecula. Deum de Deo, lumen de lumine, Deum verum de Deo vero, genitum, non factum, consubstantialem Patri: per quem omnia facta sunt. Qui propter nos homines et propter nostram salutem descendit de caelis.

Ad verba quae sequuntur, usque adfactus est, omnes se inclinant.

 Et incarnatus est de Spiritu Sancto ex Maria Virgine, et homo factus est. Crucifixus etiam pro nobis sub Pontio Pilato; passus et sepultus est, et resurrexit tertia die, secundum Scripturas, et ascendit in caelum, sedet ad dexteram Patris. Et Iterum venturus est cum gloria, iudicare vivos et mortuos, cuius regni non erit finis. Et in Splritum Sanctum, Dominum et vivificantem: qui ex Patre Filioque procedit. Qui cum Patre et Filio simul adoratur et conglorificatur: qui locutus est per prophetas. Et unam, sanctam, catholicam et apostolicam Ecclesiam. Confiteor unum baptlsma in remissionem peccatorum. Et expecto resurrectionem mortuorum, et vitam venturi saeculi. Amen

Loco symboli nicaenoconstantinopolitani, praesertim tempore Quadragesimae et tempore paschali, adhiberi potest symbolum baptismale Ecclesiae Romanae sic dictum Apostolorum (p. 484).

Deinde fit oratio universalis, seu oratio fidelium.

Эўхарыстычная літургія

Пасля заканчэння літургіі слова прыслугоўва-ючыя размяшчаюць на алтары карпарал, пуры-фікатар, келіх і Імшал. У гэты час гучыць адпа-ведны спеў.

Пажадана, каб вернікі засведчылі свой удзел, прыносячы хлеб і віно для цэлебрацыі Эўха-рыстыі альбо іншыя дары на патрэбы Касцёла і бедных.

Святар, стоячы пры алтары, бярэ патэну з хле-бам і, трымаючы яе абедзвюма рукамі, крыху ўздымае над алтаром, ціха гаворачы:

 Благаслаўлёны Ты, Пане Божа сусвету, бо дзякуючы Тваёй шчодрасці мы атрымалі хлеб, плод зямлі і працы рук людскіх; ахвяруем яго Табе, каб ён стаў для нас хлебам жыцця.

 Потым святар ставіць патэну з хлебам на карпарал.

Калі няма спеву на ахвяраванне, святар можа гэтыя словы гаварыць уголас; у канцы народ можа адказаць:

Благаслаўлёны Ты, Божа, навекі.

Дыякан альбо святар налівае ў келіх віно і крыху вады, ціха гаворачы:

Праз таямніцу гэтай вады і віна дай нам, Божа, удзел у бостве Хрыста, які прыняў нашую чалавечую натуру.

Потым святар бярэ келіх і, трымаючы яго абед-звюма рукамі, крыху ўздымае над алтаром, ціха гаворачы:

Благаслаўлёны Ты, Пане Божа сусвету, бо дзякуючы Тваёй шчодрасці мы атрымалі віно, плод вінаграднай лазы і працы рук людскіх; ахвяруем яго Табе, каб яно стала для нас напоем духоўным.

 Потым святар ставіць келіх на карпарал.

Калі няма спеву на ахвяраванне, святар можа гэтыя словы гаварыць уголас; у канцы народ можа адказаць:

Благаслаўлёны Ты, Божа, навекі.

Потым святар, схіліўшыся ў нізкім паклоне, ціха гаворыць

:

Прымі, Пане Божа, нас, якія стаім перад Табою ў духу пакоры і са скрухай у сэрцы, а наша ахвяра, якую сёння скла-даем, няхай будзе Табе даспадобы.

 Калі ўжываецца кадзіла, святар акаджвае ахвярныя дары, крыж і алтар. Пасля гэтага дыя-кан альбо іншы прыслугоўваючы акаджвае святара і народ.

Потым святар, стоячы збоку алтара, абмывае рукі, ціха гаворачы:

Змый з мяне, Пане, віну маю і ачысці мяне ад граху майго.

Затым, стоячы па цэнтры алтара тварам да лю-дзей, святар, разводзячы і зводзячы рукі, гаворыць:

Маліцеся, браты і сёстры, каб маю і вашую ахвяру прыняў Бог Айцец усемагутны.

Народ устае і адказвае:

Няхай Пан Бог прыме ахвяру з рук тваіх на праслаўленне і хвалу імя свайго, а таксама на карысць нам і ўсяму Касцёлу святому

Потым святар, развёушы рукі, прамаўляе ма-літву над дарамі, на заканчэнне якой народ адказвае:

Амэн.

Liturgia eucharistica

 His absolutis, incipit cantus ad offertorium. Interim ministri corporale, purificatorium, calicem, pallam et missale super altare collocant.

 Expedit ut fideles participationem suam oblatione manifestent, afferendo sive panem et vinum ad Eucharistiae celebrationem, sive alia dona, quibus necessitatibus Ecclesiae et pauperum subveniatur.

Sacerdos, stans ad altare, accipit patenam cum pane, eamque ambabus manibus aliquantulum elevatam super altare tenet, submissa voce dicens:

  Benedictus es, Domine, Deus universi, quia de tua largitate accepimus panem, quem tibi offerimus, fructum terrae et operis manuum hominum: ex quo nobis fiet panis vitae.

Deinde deponit patenam cum pane super corporale.

Si vero cantus ad offertorium non peragitur, sacerdoti licet haec verba elata voce proferre; in fine populus acclamare potest:

Benedictus Deus in saecula.

Diaconus, vel sacerdos, infundit vinum et parum aquae in calicem, dicens secreto:

Per huius aquae et vini mysterium eius efficiamur divinitatis consortes, qui humanitatis nostrae fieri dignatus est particeps.

Postea sacerdos accipit calicem, eumque ambabus manibus aliquantulum elevatum super altare tenet, submissa voce dicens:

  Benedlctus es, Domine, Deus universi, quia de tua largitate accepimus vinum, quod tibi offerimus, fructum vitis et operis manuum hominum: ex quo nobis fiet potus spiritalis.

Deinde calicem super corporale deponit.

Si vero cantus ad offertorium non peragitur, sacerdoti licet haec verba elata voce proferre; in fine populus acclamare potest:

Benedictus Deus in saecula.

Postea sacerdos, profunde inclinatus, dicit secreto:

 In spiritu humilitatis et in animo contrito suscipiamur a te, Domine; et sic fiat sacrificium nostrum in conspectu tuo hodie, ut placeat tibi, Domine Deus.

Et, pro opportunitate, incensat oblata, crucem et altare. Postea vero diaconus vel alius minister incensat sacerdotem et populum.

 Deinde sacerdos, stans ad latus altaris, lavat manus, dicens secreto:

 Lava me, Domine, ab iniquitate mea, et a peccato meo munda me.

Stans postea in medio altaris, versus ad populum, extendens et iungens manus, dicit:

Orate, fratres: ut meum ac vestrum sacrificium acceptabile fiat apud Deum Patrem omnipotentem.

Populus surgit et respondet:

Suscipiat Dominus sacriflcium de manibus tuis ad laudem et gloriam nominis sui, ad utilitatem quoque nostram totiusque Ecclesiae suae sanctae.

Deinde sacerdos, manibus extensis, dicit orationem super oblata; qua conclusa, populus acclamat:

Amen. 

II эўхарыстычная малітва

Святар распачынае эўхарыстычную малітву. Разводзячы рукі, ён гаворыць:

Пан з вамі.

Народ адказвае:

I з духам тваім.

Святар, уздымаючы рукі, працягвае:

Угору сэрцы.

Народ адказвае:

Узносім іх да Пана.

Святар з разведзенымі рукамі дадае:

Падзякуем Пану Богу нашаму

Народ адказвае:

Годна гэта і справядліва.

Святар з разведзенымі рукамі спявае альбо чытае прэфацыю:

Сапраўды, годна гэта і справядліва, слушна і збавенна, каб мы Табе, святы Ойча, заўсёды і ўсюды складалі падзя-ку праз умілаванага Сына Твайго Езу-са Хрыста. Ён — Слова Тваё, праз якое Ты ўсё стварыў. Яго, уцелаўлёнага ад Духа Святога і народжанага з Панны Марыі, Ты паслаў нам як Збаўцу і Адкупіцеля. Ён, спаўняючы Тваю волю, набыў для Цябе народ святы, распас-цёр на крыжы свае рукі, каб смерць пе рамагчы і аб'явіць змёртвыхпаўстанне. Таму з анёламі і з усімі святымі мы праслаўляем Цябе, разам з імі ўсклікаючы:

На заканчэнне прэфацыі ён зводзіць рукі і ра-зам з вернікамі спявае альбо гучным голасам га-ворыць:

Святы, Святы, Святы, Пан Бог Усемагутны. Неба і зямля поўныя хвалы Тваёй. Гасанна на вышынях. Благаслаўлёны той, хто прыходзіць у імя Пана. Гасанна на вышынях.

Святар, развёўшы рукі, гаворыць:

Сапраўды, Божа, Ты святы, крыніца ўсялякай святасці.

Зводзіць рукі і, трымаючы іх над дарамі, гаворыць:

Таму просім Цябе, асвяці гэтыя дары расою Духа Твайго,

 зводзіць рукі, робіць знак крыжа над хлебам і келіхам, гаворачы:

каб яны сталіся для нас Целам * і Крывёю нашага Пана Езуса Хрыста.

Зводзіць рукі.

У наступных формулах словы Хрыста трэба вымаўляць выразна і старанна, як таго патрабуе іх сутнасць.

Ён, калі дабравольна выдаў сябе на мукі,

Бярэ хлеб, трымае яго крыху ўзнятым над алтаром і працягвае:

узяў хлеб і, падзяку Табе складаючы, ламаў і раздаваў сваім вучням, кажучы:

крыху нахіляецца

БЯРЫЦЕ I ЕШЦЕ 3 ГЭТАГА ЎСЕ, БО ГЭТА ЁСЦЬ ЦЕЛА МАЁ, ЯКОЕ 3A ВАС БУДЗЕ ВЫДАНА.

 Паказвае кансэкраваную Гостыю народу, кладзе яе на патэну і, укленчыўшы, адаруе.

Потым працягвае:

Падобным чынам па вячэры

бярэ келіх, трымае яго крыху ўзнятым над алтаром і працягвае:

узяў келіх,

зноў Табе падзяку складаючы,

падаў сваім вучням, кажучы:

крыху нахіляецца

БЯРЫЦЕ I ПІЦЕ 3 ЯГО ўсе:

БО ГЭТА ЁСЦЬ КЕЛІХ КРЫВІ МаЁЙ

НОВАГА I ВЕЧНАГА ЗАПАВЕТУ,

ЯКАЯ ЗА ВАС I ЗА МНОГІХ БУДЗЕ ПРАЛІТА

ДЗЕЛЯ АДПУШЧЭННЯ ГРАХОЎ.

ГЭТА ЧЫНІЦЕ НА МАЮ ПАМЯЦЬ.

Паказвае келіх народу, ставіць яго на карпарал і, укленчыўшы, адаруе.

Потым гаворыць:

Гэта вялікая таямніца веры.

Народ адказвае:

Абвяшчаем смерць Тваю, Пане Езу, вызнаём Тваё ўваскрасенне і чакаем Твайго прыйсця ў хвале.

Потым, развёўшы рукі, святар гаворыць:

Успамінаючы смерць і змёртвыхпаўстанне Твайго Сына, ахвяруем Табе, Пане, хлеб жыцця і келіх збаўлення, дзякуючы, што ўчыніў нас годнымі стаяць перад Табою і служыць Табе. Пакорна молім Цябе, каб усіх нас, прымаючых Цела і Кроў Хрыста, Дух Святы сабраў у адно. Памятай, Пане, пра Касцёл Твой, рассеяны па ўсім свеце, удасканаль яго ў любові разам з папам нашым N., біскупам нашым N. і ўсім   духавенствам.

У Імшах за памерлых можна дадаць:

Памятай пра слугу Твайго (Тваю) N., якога (якую) Ты (сёння) паклікаў да сябе з гэтага свету. Дазволь яму (ёй), які стаў (стала) праз хрост падобным (падобнаю) у смерці да Твайго Сына,
таксама ўдзельнічаць у Яго ўваскрасенні.            

Памятай таксама пра братоў і сясцёр нашых, якія паснулі ў надзеі на ўваскрашэнне, і пра ўсіх, хто ў Тваёй ласцы адышоў з гэтага свету, і дазволь ім убачыць святло аблічча Твайго.

Просім Цябе, змілуйся над усімі намі, каб мы заслужылі ўдзел у жыцці веч-ным у еднасці з Найсвяцейшай Багародзіцай Паннай Марыяй, са святымі Апосталамі і ўсімі святымі, якія спрадвеку падабаліся Табе, каб з імі і мы хвалілі і праслаўлялі Цябе

 зводзіць рукі

праз Сына Твайго, Езуса Хрыста.

Бярэ патэну з Гостыяй і келіх, крыху ўздымае іх і гаворыць:

Праз Хрыста, з Хрыстом і ў Хрысце, Табе, Божа, Ойча ўсемагутны, у еднасці Духа Святога ўся пашана і хвала праз усе вякі вечныя.

Народ адказвае:

Амэн.

Калі народ адкажа Лмэн, святар ставіць патэ-ну і келіх на карпарал.

Prex eucharistica II

Tunc sacerdos incipit Precem eucharisticam. Manus extendens, dicit:

 Dominus vobiscum.

Populus respondet:

Et cum spiritu tuo.

Sacerdos, manus elevans, prosequitur:

Sursum corda.

Populus respondet:

Habemus ad Dominum.

Sacerdos, manibus extensis, subdit:

Gratias agamus Domino Deo nostro.

Populus respondet:

Dignum et iustum est.

Sacerdos prosequitur praefationem, manibus extensis:

Vere dignum et iustum est, aequum et salutare, nos tibi, sancte Pater, semper et ubique gratias agere per Filium dilectionis tuae Iesum Christum, Verbum tuum per quod cuncta fecisti: quem misisti nobis Salvatorem et Redemptorem, incarnatum de Spiritu Sancto et ex Virgine natum. Qui voluntatem tuam adimplens et populum tibi sanctum acquirens extendit ma-nus cum pateretur, ut mortem solveret et resurrectionem manifestaret. Et ldeo cum  Angelis et omnibus Sanctis gloriam tuam praedicamus, una voce dicentes:

In fine autem praefationis iungit manus et, una cum populo, ipsam prefationem concludit, cantans vel clara voce dicens:

Sanctus, Sanctus, Sanctus Dominus Deus Sabaoth. Pleni sunt caeli et terra gloria tua. Hosanna in excelsis. Benedictus qui venit in nomine Domini. Hosanna in excelsis.

Sacerdos, manibus extensis, dicit:

Vere Sanctus es, Domine, fons omnis sanctitatis.

Iungit manus, easque expansas super oblata tenens, dicit:

  Haec ergo dona, quaesumus, Spiritus tui rore sanctifica,

iungit manus et signat semel super panem et calicem simul, dicens:

ut nobis Corpus et *  Sanguis fiant Domini nostri Iesu Christi.

Iungit manus.

In formulis quae sequuntur, verba Domini proferantur distincte et aperte, prouti natura eorundem verborum requirit.

Qui cum Passioni voluntarie traderetur,

accipit panem, eumque parum elevatum super altare tenens, prosequitur:

accepit panem et gratias agens fregit, dedltque discipulis suis, dicens:

parum se inclinat

ACCIPITE ET MANDUCATE EX HOC OMNES!

HOC EST ENIM CORPUS MEUM, QUOD PRO VOBIS TRADETUR.

Hostiam consecratam ostendit populo, reponit super patenam, et genuflexus adorat.

Postea prosequitur:

Simili modo, postquam cenatum est,

accipit calicem, eumque parum elevatum super altare tenens, prosequitur:

accipiens et calicem,

Iterum tibi gratias agens

dedit discipulis suis, dicens:

parum se inclinat

ACCIPITE ET BIBITE EX EO OMNES:

HIC EST ENIM CALIX SANGUINIS MEI

NOVI ET AETERNI TESTAMENTI,

QUI PRO VOBIS ET PRO MULTIS EFFUNDETUR IN REMISSIONEM PECCATORUM.

HOC FACITE IN MEAM COMMEMORATIONEM.

Calicem ostendit populo, deponit super corporale, et genuflexus adorat.

 Deinde dicit:

Mysterium fidei. 

Et populus prosequitur, acclamans:

Mortem tuam annuntiamus, Domine, et tuam resurrectionem  confitemur,  donec  venias.

 Deinde sacerdos, extensis manibus, dicit:

Memores lgitur mortis et resurrectionis eius, tibi, Domine, panem vitae et calicem salutis offerimus, gratias agentes quia nos dignos habuisti astare coram te et tibi ministrare. Et supplices deprecamur ut Corporis et Sanguinis Christi participes a Spiritu Sancto congregemur in unum. Recordare, Domine, Ecclesiae tuae toto orbe diftusae, ut eam in caritate perficias una cum Papa nostro N. et Episcopo nostro N. et universo clero.

Іп Missis pro defunctis addi potest:

 Memento famuli tui (famulae tuae) N. quem (quam) (hodie) ad te ex hoc mundo vocasti. Concede, ut, qui (quae) complantatus (complantata) fuit similitudini mortis Fllii tui, simul fiat et resurrectionis ipsius. 

 Memento etiam fratrum nostrorum, qui in spe resurrectionis dormierunt, omniumque in tua miseratione defunctorum, et eos in lumen vultus tui adniitte. Omnium nostrum, quaesumus, miserere, ut cum beata Dei Genetrice Virgine Maria, beatis Apostolis et omnibus Sanctis, qui tibi a saeculo placuerunt, aeternae vitae mereamur esse consortes, et te laudemus et glorificemus

  iungit manus 

per Filium tuum Iesum Christum.

Accipit patenam cum hostia et calicem, et utrum-que elevans, dicit:

Per ipsum, et cum ipso, et in ipso, est tibi Deo Patri omnipotenti, in unitate Spiritus Sancti, omnis honor et gloria per omnia saecula saeculorum.

 Populus acclamat:

Amen.

 Postea sacerdos patenam et calicem super corporale deponit.

Абрад Камуніі

Святар, звёўшы рукі, гаворыць:

Памятаючы збавенныя запаведзі, і Божым настаўленнем навучаныя, асмельваемся казаць:

Разводзіць рукі і разам з народам працягвае:

Ойча наш, каторы ёсць у небе, свяці-ся імя Тваё, прыйдзі Валадарства Тваё, будзь воля Твая як у небе, так і на зямлі. Хлеба нашага штодзённага дай нам сёння і адпусці нам правіны нашы, як і мы адпускаем вінаватым нашым, і не ўводзь нас у спакусу, але збаў нас ад злога.

3 разведзенымі рукамі святар адзін працягвае:

Просім Цябе, Пане, збаў нас ад усяго злога, дай ласкава супакой у дні нашыя, дапамажы нам у міласэрнасці Тваёй, каб мы былі заўсёды вольныя ад граху і, захаваныя ад усялякага неспакою, чакалі спаўнення шчаслівай надзеі і прыйсця Збаўцы нашага Езуса Хрыста.

Зводзіць рукі.

Народ завяршае малітву, адказваючы:

Бо Тваё Валадарства і моц, і хвала навекі.

Пасля, развёўшы рукі, святар гучным голасам гаворыць:

Пане Езу Хрыстэ, Ты сказаў Апосталам Тваім: Супакой пакідаю вам, супакой Мой даю вам. Просім, не зважай на грахі нашыя, але на веру Касцёла Твайго і будзь ласкавы згодна з Тваёй воляй адарыць яго супакоем і еднасцю.

Зводзіць рукі.

Які жывеш і валадарыш на векі вечныя.

Народ адказвае:

Амэн.

Святар, павярнуўшыся да народа, разводзіць і зводзіць рукі, пры гэтым гаворачы:

Супакой Пана няхай заўсёды будзе з вамі.

Народ адказвае:

I з духам тваім.

Потым, паводле абставінаў, дыякан альбо свя-тар гаворыць:

Перадайце бліжняму знак супакою.

Усе паводле мясцовага звычаю перадаюць адзін аднаму знак супакою, адзінства і любові. Святар перадае знак супакою дыякану альбо прыслугоўваючаму.

Потым святар бярэ Гостыю, ламае яе над патэнай і часцінку апускае ў келіх, ціха гаворачы:

Гэтае паяднанне Цела і Крыві Пана нашага Езуса Хрыста няхай дапаможа нам, прымаючым Яго, дасягнуць жыцця вечнага.

У гэты час народ спявае альбо прамаўляе:

Баранку Божы, які бярэш на сябе грахі свету, змілуйся над намі.

Баранку Божы, які бярэш на сябе грахі свету, змілуйся над намі.

Баранку Божы, які бярэш на сябе грахі свету, адары нас супакоем.

Калі ламанне хлеба працягваецца далей, гэты спеў можа паўтарацца некалькі разоў. Але заканч-ваецца ён словамі адары нас супакоем.

Затым святар, звёўшы рукі, ціха гаворыць: Пане Езу Хрыстэ, Сыне Бога жывога, Ты па волі Айца пры садзеянні Духа Святога праз сваю смерць даў жыццё свету: праз гэтае Найсвяцейшае Цела Тваё і Кроў вызвалі мяне ад усіх маіх правінаў і ад усяго злога. Учыні, каб я заўсёды трымаўся запаведзяў Тваіх і не дапусці, каб я адышоў ад Цябе.

Альбо:

Пане Езу Хрыстэ, няхай прыняцце Цела і Крыві Тваёй не будзе мне на суд і асуджэнне, але з міласэрнасці Тваёй няхай ахоўвае і аздараўляе маю душу і цела.

Святар укленчвае, бярэ Гостыю і, трымаючы яе крыху ўзнятай над патэнаю альбо над келіхам, павярнуўшыся да народа, гучным голасам гаворыць:

Вось Баранак Божы, вось той, хто бярэ на сябе грахі свету. Благаслаўлёныя пакліканыя на вячэру Ягоную.

I разам з народам дадае:

Пане, я не варты, каб Ты ўвайшоў да мяне, але скажы толькі слова, і будзе аздароўлена душа мая.

Павярнуўшыся да алтара, святар ціха гаворыць:

Цела Хрыста няхай захавае мяне на жыццё вечнае.

I з пашанаю прымае Цела Хрыста.

Потым бярэ келіх і ціха гаворыць:

Кроў Хрыста няхай захавае мяне на жыццё вечнае.

I з пашанаю прымае Кроў Хрыста.

Пасля гэтага бярэ патэну альбо пушку (цыбо-рыюм), падыходзіць да тых, хто будзе прымаць Камунію, і, паказваючы кожнаму з іх крыху ўзнятую Гостыю, гаворыць:

Цела Хрыста.

Той, хто прымае Камунію, адказвае:

Амэн.

I прымае Камунію.

У той час, калі святар прымае Цела Хрыста, пачынаецца спеў на Камунію.

 Калі ўдзяленне Камуніі скончыцца, святар, дыякан ці акаліт пурыфікуе патэну над келіхам і сам келіх.

Падчас пурыфікацыі святар ціха гаворыць:

Пане, тое, што мы вуснамі прынялі, няхай успрымем чыстай душою, каб сталася для нас з часовага дару лекам на жыццё вечнае.

Пасля гэтага святар можа вярнуцца да свайго месца.

Пэўны час можна захоўваць маўчанне альбо спяваць ці прамаўляць псальм альбо іншы спеў хвалы ці гімн.

Потым, стоячы пры алтары ці каля свайго месца, святар, павярнуўшыся да народа, са зведзе-нымі рукамі гаворыць:

Молімся.

 Калі не было маўчання адразу пасля Камуніі, усе разам са святаром пэўны час ціха моляцца. Потым святар, развёушы рукі, гаворыць малітву пасля Ка-муніі, на заканчэнне якой народ адказвае:

Амэн.

Ritus communionis

Calice et patena depositis, sacerdos, iunctis manibus, dicit:

 Praeceptis salutaribus moniti, et divina institutione formati, audemus dicere:

Extendit manus et, una cum populo, pergit:

 Pater noster, qui es in caelis: sanctificetur nomen tuum; adveniat regnum tuum; fiat voluntas tua, sicut in caelo, et in terra. Panem nostrum cotidianum da nobis hodie; et dimltte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debito-ribus nostrisj et ne nos inducas in tenta-tionem, sed libera nos a malo.

Manibus extensis, sacerdos solus prosequitur, dicens:

Libera nos, quaesumus, Domine, ab 6m-nibus malis, da propltius pacem in diebus nostris, ut, ope misericordiae tuae adiuti, et a peccato simus semper Tiberi et ab omni perturbatione securi: expectantes beatam spem et adventum Salvatoris nostri Iesu Christi.

Iungit manus.

Populus orationem concludit, acclamans:

Quia tuum est regnum, et potestas, et gloria in saecula.

Deinde sacerdos, manibus extensis, clara voce dicit:

Domine Iesu Christe, qui dixisti Apos-tolis tuis: Pacem refinquo vobis, pacem meam do vobis: ne resplcias peccata nostra, sed fidem Ecclesiae tuae; eamque secundum voluntatem tuam pacificare et coadunare digneris.

Iungit manus.

 Qui vivis et regnas in saecula saeculorum.

Populus respondet:

Amen.

Sacerdos, ad populum conversus, extendens et iungens manus, subdit:

 Pax Domini sit semper vobiscum.

Populus respondet:

Et cum spiritu tuo.

Deinde, pro opportunitate, diaconus, vel sacerdos, subiungit:

Offerte vobis pacem.

Et omnes, iuxta locorum consuetudines, pacem, communionem et caritatem sibi invicem significant; sacerdos pacem dat diacono vel ministro.

 Deinde accipit hostiam eamque super patenam frangit, et particulam immittit in calicem, dicens secreto:

  Haec commixtio Corporis et Sanguinis Domini nostri Iesu Christi fiat accipientibus nobis in vitam aeternam.

Interim cantatur vel dicitur:

 Agnus Dei, qui tollis peccata mundi: miserere nobis.

 Agnus Dei, qui tollis peccata mundi: miserere nobis.

 Agnus Dei, qui tollis peccata mundi: dona nobis pacem.

 Quod etiam pluries repeti potest, si fractio panis protrahitur. Uitima tamen vice dicitur: dona nobis pacem.

Sacerdos deinde, manibus iunctis, dicit secreto:

 Domine Iesu Christe, Fili Dei vivi, qui ex voluntate Patris, cooperante Spiritu Sancto, per mortem tuam mundum vivificasti: libera me per hoc sacrosanctum Corpus et Sanguinem tuum ab omnibus iniquitatibus meis et universis malis: et fac me tuis semper inhaerere mandatis, et a te numquam separari permittas.

Vel:

Perceptio Corporis et Sanguinis tui, Domine Iesu Christe, non mihi proveniat in iudicium et condemnationem: sed pro tua pietate prosit mihi ad tutamentum mentis et corporis, et ad medelam percipiendam.

 Sacerdos genuflectit, accipit hostiam, eamque aliquantulum elevatam super patenam vel super calicem tenens, versus ad populum, clara voce dicit:

  Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccata mundi. Beati qui ad cenam Agni vocati sunt.

Et una cum populo semel subdit:

Domine, non sum dignus, ut intres sub tectum meum, sed tantum dic verbo, et sanabitur anima mea.

Et sacerdos, versus ad altare, secreto dicit:

Corpus Christi custodiat me in vitam aeternam.

Et reverenter sumit Corpus Christi.

Deinde accipit calicem et secreto dicit:

Sanguis Christi custodiat me in vitam aeternam.

Et reverenter sumit Sanguinem Christi.

Postea accipit patenam vel pyxidem, accedit ad communicandos, et hostiam parum elevatam unicuique eorum ostendit, dicens:

  Corpus Christi.

Communicandus respondet:

Amen.

Et communicatur.

Dum sacerdos sumit Corpus Christi, incipit cantus ad Communionem.

 Distributione Communionis expleta, sacerdos vel diaconus vel acolythus purificat patenam super calicem et ipsum calicem.

Dum purificationem peragit, sacerdos dicit secreto:

  Quod ore sumpsimus, Domine, pura mente capiamus, et de munere temporali fiat nobis remedium sempiternum.

Tunc sacerdos ad sedem redire potest.

Pro opportunitate sacrum silentium, per aliquod temporis spatium, servari, vel psalmus aut canticum laudis aut hymnus proferri potest.

Deinde, stans ad altare vel ad sedem, sacerdos, versus ad populum, iunctis manibus dicit:

 Oremus.

Et omnes una cum sacerdote per aliquod temporis spatium in silentio orant, nisi silentium iam praecesserit. Deinde sacerdos, manibus extensis, dicit orationem post Communionem. Populus in fine acclamat:

Amen.

Абрад заканчэння

Калі ёсць патрэба, робяцца кароткія паведамленні для народа.

Потым адбываецца рассыланне. Святар, па-вярнуўшыся да народа, з разведзенымі рукамі гаворыць:

Пан  з  вамі.

Народ адказвае:

I з духам тваім.

На заканчэнне пантыфікальнай святой Імшы цэлебрант ускладае мітру і з разведзенымі рукамі гаворыць:

Цэлебрант: Пан 3 вамі.

Усе: I з духам тваім.

Цэлебрант: Няхай імя Пана будзе бла-гаслаўлёна.

Усе: Цяпер і навекі.

Цэлебрант: Дапамога наша - у імені Пана. Усе: Які стварыў неба і зямлю.

Святар благаслаўляе народ са словамі:

Няхай благаславіць вас Бог усема-гутны, Айцец і Сын, * і Дух Святы.

Народ адказвае:

Амэн.

Потым дыякан альбо сам святар, звёўшы рукі і павярнуўшыся да народа, гаворыць:

Ідзіце ў супакоі Хрыста.

Народ адказвае:

Дзякуем Пану Богу.

Ritus conclusionis

Sequuntur, si necessariae sint, breves annuntiationes ad populum.

Deinde fit dimissio. Sacerdos, versus ad populum, extendens manus, dicit:

Dominus vobiscum.

Populus respondet:

Et cum spiritu tuo.

In Missa pontificali celebrans accipit mitram et, exendens manus, dicit:

Celebrans: Dominus vobiscum.

 Omnes respondent: Et cum spiritu tuo.

Celebrans dicit: Sit nomen Domini benedlctum.

Omnes respondent: Ex hoc nunc et USque in saeculum.

Celebrans dicit: Adiutorium nostrum in nomine Domini.

Omnes respondent: Qui fecit caelum et terram.

Sacerdos benedicit populum, dicens:

Benedicat vos omnipotens Deus, Pater, et Filius, * et Splritus Sanctus.

Populus respondet:

Amen.

Deinde diaconus, vel ipse sacerdos, manibus iunctis, versus ad populum dicit:

Ite, missa est.

Populus respondet:

Deo gratias